woensdag 28 oktober 2009
Allegorieën (pagina 181 honour en flemming)
Slapende figuren verschijnen voor het eerst in hellenistische beeldhouwwerken, vooral een beroemde Ariadne en een slapende faun, futloos achteroverliggend in een sensuele houding. Beide geven door het ongecontroleerde van hun houding en gebaren uitdrukking aan een nieuw besef van het instinctieve in de menselijke natuur. Hun onbewuste lichaamsbewegingen verraden een tijdelijke scheiding van lichaam en geest. Een bijzonder fraai bronzen beeld toont de volledige ontspanning van een vermoeid kind in diepe slaap de beentjes van elkaar, een arm losjes over het lichaam de zachte kinderhuid met kuiltjes is levensecht weergegeven. Uit de met veren bedekte vleugels blijkt juist dat het geen gewoon kind is. Het word gezien als de god van de liefde, Eros, zoon van Aphrodite, maar waarom hij slapend is uitgebeeld, is niet bekend. (Goden werden meestal uitgebeeld in een kenmerkende houdingen en gedragingen.) Laat hij de rust zien, die men vindt als de verlangens tegen worden gehouden, zoals de stoïcijnen geloofden? Is hij een van de gebroeders Hyponos en Thanatos -Slaap en Dood- die uitgebeeld werden als gevleugelde kinderen? Of is hij een andere belichaming die het aandachtspunt laat zien waarop wij al eerder hebben gewezen in verband met het hellenistisch denken, in de richting van innerlijk leven en zelfreflectie. (de verschillende systemen van afstand.) Of is het gewoon een figuur voor de sier. Een antwoord wat voldoet is niet mogelijk, maar het feit dat zulke vragen gesteld kunnen worden, geeft aan dat het bereik van de hellentistische kunst steeds groter werd.
Slapende Eros, ca. 250- 150 v. Christus. Brons op marmer,85,7x
Portfolio TDK
Onderwerp: Kunstactualiteit, Museumbezoek en reflecterend stuk.
Ik, Iza Dee, Leonie S en Fanny Rosa zijn op dinsdag 22 september 2009 naar Amsterdam gegaan. We hadden dit gekozen omdat de musea het Foam en het Nederlands Instituut voor Mediakunst ons erg interessant leken. In Amsterdam aangekomen met de trein, moesten we de weg nog naar de musea zien te vinden. Wij vroegen de weg bij het VVV kantoor, de medewerker was alleen erg vaag over de weg er naartoe. Dus wij liepen in de richting die we aangewezen kregen. Later kregen we van Engelsen die uit een hotel kwamen een kaart van Amsterdam zodat we de weg konden vinden.
Allereerst kwamen we bij het Foam, dit is een fotomuseum. Er waren 3 tentoonstellingen van Charlotte Dumas, Leonie Purchas en Prune-abstracting reality.
De entree was hier 4 euro met CJP, en 5 euro voor studenten. Helaas mochten wij hier niet fotograferen, dit stond ook niet op de site vermeld. Bij binnenkomst gingen we eerst een trap af, hier was de tentoonstelling van Charlotte Dumas. Hier zagen wij in de eerste kamer allemaal portretten van honden. Ik vond het zeer mooie foto’s, doordat ze mooi belicht waren en dat ik als het ware in de ogen van de hond kon zien hoe ze waren.
Bij de tweede kamer waren er paarden die Dumas heeft gefotografeerd. Deze vond ik minder indrukwekkend. Ik denk omdat ik niet heel veel met paarden heb. Wel vond ik de manier waarop ze de paarden heeft gefotografeerd erg goed uitkomen in de foto. In de fotoreeks Day is done liet zij de paarden van de Romeinse carabinieri a cavallo in hun stallen in hun kwetsbaarheid zien
Voor haar afstudeerproject aan de Rietveldacademie maakt Charlotte Dumas portretten van Nederlandse politiepaarden. De bedoeling van haar werk in haar foto's is in de eerste plaats om de expressieve zeggingskracht van het beeld weer te geven. Daarvoor gebruikt zij naast uitsneden en poses ook lichtval als belangrijk item.
Daarna kwamen we bij de tentoonstelling van Leonie Purchas. Zij heeft een fotoreeks van haar eigen (leven) familie gemaakt. De tentoonstelling heeft zij The shadow of things genoemd ( de schaduw van dingen). Bij het lezen van de tekst waarom zij dit heeft gedaan, was het erg persoonlijk. Haar moeder had een depressie Obsessive-Compulsive Disorder. Het uitte zich bij haar als smetvrees. Purchas bood haar moeder aan om te helpen opruimen, daarbij gebruikte zij haar fototoestel, om het proces te volgen. In de kamer naast de foto’s konden we een diavoorstelling bekijken waar de foto’s achtereen op elkaar volgde. Af en toe hoorde je een geluid, maar het meeste van de tijd was het nagenoeg stil. Ondanks dat was het wel erg boeiend om te zien. Je bedenkt als het ware een verhaal bij de foto’s.
In de derde kamer kon je nog meer beelden uit haar leven zien. Strafwerk bijvoorbeeld. En je kon tekstjes lezen die zij bij haar foto’s heeft geschreven. Daarna kon je weer in een donkere kamer een diavoorstelling bekijken, maar dan met commentaar van Purchas zelf.
Als laatste in het Foam kwamen we bij de tentoonstelling Prune-abstracting reality. Hier zagen we foto’s die op de werkelijkheid gebaseerd zijn maar toch geabstraheerd zijn. In de eerste instantie begreep ik het niet wat er op de foto stond, maar na lang kijken begon je te zien wat er op de foto staat. In deze foto’s komen veel kleuren en vormen terug. Ik vond de foto’s erg interessant om naar te kijken mede omdat het vaak in het eerste oogopslag anders lijkt dan het is.
Na het Foam hebben we even geluncht en zijn we om 1 uur naar het Nederlands instituut van Mediakunst gegaan. Voorheen was dit het Montevideo. Hier was het ook 2,50 euro voor studenten. In de eerste kamer van dit museum, de tentoonstelling van Cory Aranchel, herhaalde zich het beeld en het intro van Guns ’n Roses. In de tweede kamer het werk Untitled translation exercise waar de voiceover van de film ‘Dazed and Confused’ ingesproken is door medewerkers van een Indiaans bedrijf. In de gang stonden oude Nintendo spellen die bewerkt waren. In de kamer daarna waren er oude filmprojectors, die vond ik erg mooi. In de volgende kamer hing er een film-doek aan de muur en daar waren er streepjes als beeld en daarover heen teksten en geluiden van een film. Het lijkt alsof er door een spleet is gefilmd. Toch kon ik mijn aandacht erbij houden. In de laatste kamer waren er twee schermen waar een Nintendo wereld op geprojecteerd staat. Je kon er voor gaan staan en dan net doen alsof je op die weg loopt. Ook was er in de kamer een scherm waar een youtube filmpje werd afgespeeld waar katten over een piano op de toetsen liepen waardoor je een muziekje krijgt als je het aan elkaar voegt. De technieken van deze man zijn vernieuwend en laten zien wat je met montage technieken allemaal kan.
Reflectie
maandag 19 oktober 2009
woensdag 7 oktober 2009
1 oktober 2009
Formele indleiding
Wie je bent , naam van de school, naam docent, klas, telefoon nummer
Competenties nalopen niveau 1
Wat moet ik en wat kan ik? en wat wil ik?
Blz. 32, 33 punten leren
Logboek bijhouden
Verschillende situaties koppelen aan de competenties
Dikke map hebben om op stage spullen te verzamelen.
24 september 2009
Bureau extern
- universiteit nijmegen
- Han
- ALO
- Verpleegstersopleiding
- Pabo
Stage plan maken
Niet achter je begeleidende leraar aanlopen als een schaduw
